Amerikaanse dierentuin

Het is 6.00 uur in de ochtend als we de telefoon van manlief horen plingen. Het is een appje van dochterlief.
"Zijn jullie ook wakker?"
Paps reageert en 30 seconden later staat dochterlief in onze slaapkamer.
Ook al is ze bijna 25, ze is nog niks te oud om bij pap en mam in bed te kruipen.
Samen maken we een plan de campagne.
We hebben tickets voor de Denver Zoo maar ons tijdslot is om 12.00 uur, dus we hebben nog een halve dag voor ons.
Dochterlief herinnert zich van haar Amerikavakantie met vaderlief dat er een winkel was met allemaal producten die zij wel lust.
Aangezien dochterlief ASS (autisme spectrum stoornis) heeft met een eetproblematiek zijn pap en mam de beroerdste niet om een eindje te rijden en een tas vol te laden met door dochterlief goedgekeurde etenswaar.
Na het shoppen en ontbijt 2.0 kunnen we op zoek naar de dierentuin.
We kunnen voor de deur parkeren tegen megatarieven of gratis parkeren en een mega-eind lopen.
We zijn echte Hollanders dus kiezen we voor het laatste.
Eenmaal in de dierentuin wordt de lucht al gauw zwart en begint het te onweren. Wat opvalt is dat niemand zich druk maakt. Ook de kinderen niet bij de knallen.
En als de hemel open breekt en onze lieve heer het afwaswater over ons heen gooit dan wordt er een klein stapje harder gelopen maar niemand moppert.
Op het ergste moment gaan de meeste even schuilen maar na een half uurtje stopt de waterval even snel als die begonnen is en binnen 2 minuten lopen we weer in de stralende zon.
Tijdens dat half uurtje heb ik mooi kunnen lunchen. Een warme pretzel met spinazie en kaas.
Enerzijds zullen de Amerikanen gek op kijken bij onze dierentuinen. Want er is duidelijk verschil (in ons voordeel) te zien. Anderzijds zie ik ook dingen waar de Nederlandse dierentuinen van kunnen leren.
Na de dierentuin maken we een kort ritje. Ik wil graag de Colorado State Capitol op de gevoelige plaat zetten.
Daarna gaan we naar onze Airbnb voor een kleine pauze om onze dag te eindigen bij de Mc. Donalds.