Groetjes van Madison

Een van de redenen dat we naar Rapid City wilden was om een bezoek te kunnen brengen aan Custer State Park.
Bij het woord park denk ik aan een parkje in een dorp of stad. Nou, dat is het Custer State Park dus niet.
Onze eigen Beekse Bergen kan zeker 50 x in dit parkje.
Fred en Gwen zijn de Amerikakenners. Ik niet. Zij hebben de route bedacht. Af en toe geef ik aan als ik iets wil.
Ik laat me vooral verassen.
En ik geniet. Van het mooie wat zij hebben uitgekozen en van hen terwijl zij genieten.
De brul van Fred als hij een coyote ziet. Of als we een kudde bizons tegen komen.
Gwen die staat te springen als ze de eerste prairiedogs ziet. En die mooie lach en stralende ogen op haar snoet.
Bijna is het moeilijk te kiezen waar ik naar moet kijken. Die schattige prairiehondjes, met jonkies, of mijn eigen gebroedje.
De verschillende hertensoorten en de prachtige natuur.
Want wat is dat parkje indrukwekkend zeg.
Op de Needle Highway val ik op de achterbank in slaap. De jetlag is hardnekkig. Gelukkig hangt de go-pro aan het voorraam en kunnen de Amerika-kenners de weg filmen voor Doornroosje.
Bij Sylvan Lake halen we bij het winkeltje wat koeken, ter vervanging van een lunch. En ik koop een sleutelhanger in de vorm van een bizon. Met de letter M want de naam Marieke kennen ze hier niet.
Eenmaal in het huisje zie ik dat ik verkeerd gegrepen heb.
Ik ga voortaan door het leven als Madison.
Domino kookt voor ons vanavond. We zijn te moe om te koken.
Morgen gaan we onder andere wat presidenten bezoeken.
Liefs,
Madison